Midden winter en de dagen beginnen te lengen.
De winter is dit jaar donker en mistig als een deken over ons heen. Een gesloten hemel die ons het licht en blauw ontnam. Het gesloten en vochtige wolkendek beïnvloedt ons gestel, onze gesteldheid, onze energie. De behoefte aan licht, warmte en openheid wordt door velen in stilte gedeeld. Elke doorgebroken zonnestraal wordt door dit gemis welkom opgevangen op ons gezicht.
Uit de aarde ontspruiten de eerste frisse groene blaadjes, de vogels verspreiden hoopvol het nieuws. De natuur kondigt aan dat de lente het stokje gaat overnemen van de winter. Een nieuwe energie dient zich aan.
De beweging naar buiten wordt ingezet, vanuit die dikke jas ineengedoken gericht naar de aarde nu al meer naar de hemel gericht. De aankondiging van een nieuw begin van groei.
De winter heeft ons in haar stilte laten voelen wat we willen zaaien, laten groeien en meer willen laten leven.
Op dit moment van globale disbalans waarin we de verbondenheid steeds meer lijken te verliezen is deze hoopvolle energie belangrijker dan ooit.
Comments